co może mnie łaczyć z martwą dziewczyną dzisiaj (wiersz)

poprowadzę was ulicami Paladynatu

wypijecie za nie swoje rozsiadając się

pomiędzy gruzem z mojego przeżytego

i ruiną jej wieży kleconej latami z pierzyn

ja kombatant białych

ona wielka pani z kresów

nie różnimy się wszakże

w kwestii rozumienia potrzeby

zlitowania się nad bezpańskim wozem

poza tym morze

lubowanie się w oczy-

-wistej różnicy wagi cierpienia

krokwi przybitej drogą

na kulach z płotu

cisza pościeli

przywodzi kulawo

cień sztucznej markizy

pod moje drzewo z żywych

brokatem lata

nim wóz się rozbujał w huk

pozostałem z gwiazdami

jej tronu bez nóg

i pytaniem