powszedni dzień zwykły (wiersz)

nastał

powszedni dzień byle jaki

podnoszę kości z łoża

zaparzona kawa

w smaku jałowa

zwykła domowa z biedronki

w powietrzu zawisły słowa proroków

niczym smog nad Krakowem 

w tv ciągle zmienna pogoda

czwarta rzesza informacji

zatrzymani na granicy

nielegalne zgromadzenie

odrodzenie złe wejrzenia

oflagowane miasta

z protestem na ustach 

na głowach chusty

z łopotem flag

 niespokojnym spojrzeniem

widzieć okna puste szare budynki

społeczność budzi ze snu ducha 

każdy z każdym walczy

toczę kamień gówniany po wybrukowanym

krąży 

biały orzeł ponad lasem 

wojna  za miedzą

za dzień za dwa ubiorę mundur

w dłoni z kijem ognistym  

 karą za złe prowadzenie

spełnienie odnowieniem

wyobraźnia ukazuje obraz 

człowiek jak wilk szary nienasycony

przyjmuje instynkt lemingów