nie wytrzymam (wiersz)

kurwa nie wytrzymam
z pokolenia na pokolenie

te same nazwiska
tego samego podmiotu 
te same gęby

z jednego drzewa jak owoce
powielają nieprawdziwy obraz świata w tym mieście

gorzej na wsi ksiądz prosi

o wybaczenie wrogom
ile można dać się w d u p ę kopać
kurwa nie wytrzymam

wsadzam palec głęboko wąchaj chuju

dość paranoi dość wychwalania
módlmy się w domu 
żyjmy w zgodzie żyjmy w prawdzie
mam dość

ochłonąłem 

przyjdź do mnie porozmawiać
nie chce walczyć

ale wyjścia brak
sprzedają niszczą grabią
sprzedany z ziemią
Banki kupują nas 
co z naszym krajem 
czy będziemy szprechać może gaworit

Polsko budzimy się

chwyć za wszarz tego za biurkiem 
nierób nie zna zgody
sztywne zasady
w dupie grzebie i popija kawę już szóstą

w świecie nierealnym
 pozostało się napić

wódki resztówki