moment momentu (wiersz)

a jeśli już kończą się drogi

pod ścianą naprzeciw plutonu

każda sekunda warta wieczności

jak wyspa w morzach czasu

zawieszeniem na zgięciu palców

elektryzuje hausty powietrza

starość w młodość wraca

nie mogąc się zatrzymać

na jednym kole obrotu

grają skrzypce saksofonu

słuchem czekającym huku

zapisane liśćmi wspomnień

jak spadający fortepian

ostry łuk metalu  

pomknie w kruchość kości

rwąc powietrze na strzępy

gasnącym finałem werbla