upijam wino ze swoją kobitą (wiersz)
Jaro
przecież wiesz że
nasza miłość
przestała raczkować
jesienią we dwoje
młode sowy
teraz tyle zamieszania
zamieniamy samochody
na ciasne wózki dwukółka
ciepło pozostało na widokówkach
piasek przesypuje kolejny rok
dzieci są w swoich domach
starość buduje zgodę
choć nie czerpię wolności
wiejącej z zachodu ni wschodu
kocham nas dwoje
pomaga prusakolep
wyczekiwaniu na kolejne święta
upijam wino ze swoją kobitą
trzymam nogi w galarecie
niczego sobie
1 głos
przysłano:
3 stycznia 2016
(historia)
przysłał
Yaro –
3 stycznia 2016, 21:02
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
kocham nas dwoje
pomaga prusakolep
(w) wyczekiwaniu na kolejne święta
upijam wino ze swoją kobitą
(a) nogi trzymam w galarecie