Przegrałam wszystko co miałam. (wiersz)

Od zawsze na moim starcie jest meta

Już tak mam, że ode mnie szczęście ucieka

Zastanawia mnie dlaczego się nie mogę cieszyć szczerze

W mój zakłamany uśmiech tylko ja nie wierzę

Moje serce krwawi, dusza pęka z bólu

Mówiąc do ciebie myślę, że mówię do muru

Zero odpowiedzi, pytań tyle samo

Najgorsze, że powtórzy się to znowu jutro rano

Każdego dnia się staram by być optymistą

Lecz ciągle mi mówią "bądź realistą"

Podobno to mniej boli gdy wiesz na czym stoisz

Gdy wiesz co cię czeka, gdy wiesz czego się boisz