sami sobie (wiersz)

ten sam

wietrzny, mokry poranek

tymi siłami pcha złowrogie smugi

w nizinne warstw atmosfery

szczelinami okiennic

coś spieka delikatne nozdrza

tak... człowiek 

sam sobie obraz sielanki wiejskiej uprzykrza

zamiast smaków woni wiosennej dotykać

i chłonąć pełną piersią całą moc jej aromatów 

tymczasem ogrzewamy się

w swym przytulnym gniazdku

tląc w małym piecyku

egzystencji półrocznej ślady