lustro (wiersz)

potrzaskane życie jak lustro
na twarzy czas

marszczy każdy dzień
wypisał dobre jak i chude lata
wypisał graffiti wymalował
noc dodać nie ujmie nam nic

prócz straconych lat

w oczach dziecko
strach jednak miesza się z depresją
człowiek wilkiem nie umiem tak żyć

zazdroszczę ptakom Nieba
zazdroszczę wolności 
przestrzeni potrzeba 

cieszę się chwilą o poranku
później mniej 

radość nieść 
śnić nocą ciepłą od oddechu 

moralnie niemożliwy

człowiek zburzył porządek
zniszczył plan na
ewentualność artystycznej ekspresji