z rockmana egzystencji wyrwane (wiersz)

budzimy się mocno wtuleni

minutę później umieramy

w okół nas tylko czas

co parszywie wydłuża pustkę pragnień

i powietrze z przed dwóch tygodni

zmęczeni, głodni, zziębnięci

dziwnie zawstydzeni jak pod jabłonią 

naciągamy leniwie wyleniały koc

na depresyjne ciała

bezwzględnie przywiązani niematerialnie

jak z przed lat paru

szukamy szans przewrotu

szukamy nowego świata

weny

która czyż modliszką tylko nie była czasem ?