dramat albo szczęście (wiersz)

upośledzeni umysłowo on i ciotka

 na przeciw siebie 

siedzą przy stole u dziadka

patrzą sobie w oczy

ciotka wyraźnie się boi

on udaje zdrowego

zadaje pytania 

ona mówi że

świat jest podły zepsuty 

że Jezus ją odwiedził

skąd te myśli w  głowie

z kim ona się witała

wystarczy zażyć tabletkę 

usnąć wstać

 znów zażyć

tak trzy razy dziennie

kto chciałby przeżywać to co oni

chyba nikt 

ciągły strach

lęk przeszywający klatkę piersiową 
kołatanie serca 

najgorsza noc nie da się spać 

słychać cichy szloch zmieszany z modlitwą

pojedyncza łza na pościeli znaczy przyszłość