Wolum 1 "Początek" (wiersz)

Ruszam przed siebie, nie zbaczam z toru,

ciernie jagodowych krzewów wbijają się w ramię,

jestem sekwoją po środku boru,

nie zatrzymam się nigdy, nic mnie nie złamie.

Chociaż miałbym iść wiecznie to głowę uniosę,

nie pozwolę się stłamsić słabości.

Gdy upadnę na ziemię i tak się podniosę.

wyrwę się z ramion nicości.

Nie minę się z trasą, mam swoją busolę,

prowadzi do celu i goi rany,

igłą zaszyje przerwaną dolę,

i odejdą stąd niepokonany.