Klauzura (wiersz)

"odgrodziłaś się (...) od wszystkiego
co ludzkie zatraciwszy barwy

zanurzasz myśli w przezroczystość pozna(jąc)
nieogarnione przestrzenie ciszy
aż pogubiły (...) się słowa (oprócz mantr z brewiarza)

siostra przełożona mówi o twoim szczęściu ale
w skazanym na samotność łóżku jedyne ciepło
oddaje [tobie] (...) własna poduszka

czasami dotykasz ognia świec by zabolało
tak osłabiasz dręczący zapach grobowca
co jeśli monotonne modlitwy to kołysanka

dla [b]oga"

"najwyższemu też zadałem małą literkę, gdyż w obliczu (dla mnie) minuskuły wszystko jest równe - porwanie wersów niczemu nie służy, chyba tylko mimetycznej sygnalizacji czytaczycielowi, że ma do czynienia z "wierszem(?)", a to tylko łaszek, "błyskotka" nie dająca żadnego, pozytywnego - imho - wrażenia

Mithrilu, dzięki, że poczytałeś i się natrudziłeś, ale ja wolę frazy z większą liczbą przerzutni, tak łatwiej się czyta, dlatego tak zapisuję, a nie dla udawania wiersza. Pozdrawiam.

...żadnego w tym trudu - nazwijmy to inną wrażliwością

Cóż dodać?
Pozdrawiam Panią:)

Panie Marcinie, dziękuję za wizytę i cenne uwagi w korespondencji. Odpozdrawiam.