Prz(e/y)szłość (wiersz)
wisamarma
Kiedy każdy sam zostanie
i cześć powie swojej mamie
ona w trumnie spocznie smacznie
co nam wówczas pozostanie
Czas przeminie słońce zajdzie
księżyc kiedyś też opadnie
Nasze dusze tak jak kiedyś
w wolnym rytmie smutek siejąc
pomną na to jak to wtedy
było gorzej niż powinno
przysłano:
28 września 2016
(historia)
przysłał
wisamarma –
28 września 2016, 19:52
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
zaś tekst... pamiętnikowy, patatajkowy - infantylny