komuna (wiersz)

 żal cię żegnać 
sypałem kwiatki niebieskie
ruscy żołnierze w wagonach

spakowani
karawany ciągnęły na wschód

z kim będę teraz wódę pił
myślałem tak żal

śpiewali że będzie przepięknie 
jakoś nie tak miało być

wiążę koniec z końcem czasami  końca brak
kraść nie potrafię okradają mnie
gdzie podziało się waleczne serce

z beznadzieją  człowiek walczy

mów jeśli masz głos

nie odpowiesz

przepadłeś na wieki

system ten sam inną ma twarz

nie odmierzałem czasu 

kiedyś się uśmiechałem

teraz nie mam na tabletki