Wspaniałomyślność (wiersz)

Czy można być szlachetnym, herbertowskim łososiem, płynąć pod prąd do źródeł - i jednocześnie doświadczać dao, nabywając naturalnej cnoty de, która pozwala na osiągnięcie harmonii wu wei?
Bo w trzecim wersie spójnik „lub” upoważnia do takiego pytania. Mnie, oczywiście. :)

Dość mętnie odczytuję ironię (ona jest, prawda? od „lub” do końca strofoidy). „biały chińczyk” kojarzy mi się bardziej z popularnym blogerem, niż z człowiekiem cywilizacji zachodniej, który wyczynia jakieś medytacyjne sztuczki, najmniej kojarzy mi się z mędrcem. Ale pewnie to taka szydera tylko, takie zderzenie dwóch różnych zasad Niedziałania.

Przepraszam, że mam lekki mętlik w głowie, no taki już jestem. Pewnie nie znam odpowiedniego odniesienia, nie mam wiedzy i nie rozumiem. Znany mi bloger płynie bardziej z nurtem rzeki, czyli ze śmieciami. Trochę inaczej „biały” udający „chińczyka” – on jednak też porusza się z nurtem rzeki, czasami się zatrzymując. Mędrcowi tylko pozazdrościć, ale… to inna kultura.

Co do reszty wiersza, przesłania (lub jego braku) i całości, to poczekam na innych komentatorów. Właściwie wszystko jasne, ale poczekam na kogoś mądrzejszego. :)

Niezalogowany
Ja Jakoby.

:) skoro nie można liczyć od ludzi na wspaniałomyślność, to może liczmy na farmakologie, tu jest ironia. „biały chińczyk” to wielu płynących z nurtem, ale to przede wszystkim fentanyl główny składnik białego proszku. w przypadku przedawkowania śmierć następuje przez uduszenie, każdy się dusi we własnym sosie, a dyskopatia daleko mnie nie doprowadzi.