a teraz cicho być (wiersz)

jeszcze zza ściany dobiegają odgłosy rozsądku

a na lodówce żółci się niezapominajka

co nieco odkurzyć przetrzeć blaty powalczyć o pokój

umysły porządnie przewietrzyć

niby nic nowego o tej beznadziejnie smętnej porze roku

w której bogowie co i rusz zalewają świat wiadrami pomyj

podrzucają pod progi szarobure na życie pomysły

a nie chce im się sypnąć wyznawcom pod nogi

kilku garści słonecznych cekinów

może to przemęczenie ale martwią nas okna

do tej pory nie umyte którymi podglądają nas sąsiedzi

mniej więcej nasi bliźni liczący na skazy w życiorysie

po prostu diabelski pomiot

krąży tuż nad głową myśl

ospała ćma zatruwająca okolicę

że chyba już nadeszła pora wyrwać się czym prędzej

z korzeniami wprost na niebieskie łany 

przerwa jego mać

/Bohdanowi/