NIEZWYCIĘŻONA (wiersz)

Ta prawda budzi myśli, które mówią, że moim błędem

Było bezgraniczne zaufanie ci, kiedy wszystko powraca w snach.

Stawiam bosą stopę na szkle budząc w sobie płacz.

Magia z rozsądkiem uciekły i tak trudno jest biec za odwagą.

Może przez całe życie wierzyłam w złudzenia, które gasną

Wbrew sobie próbuję zacisnąć dłonie, które opadają z sił.

Twoje słowa wyrwały mi serce z piersi i to jest koszmar.

Najłatwiej było powiedzieć, że przez uczucia zostałam z niczym.

Pamiętam, że chciałam zatrzymać w swoich dłoniach miłość

I twoje spojrzenie zamiast szczęścia podarowało mi tylko ból.

Nie byłam niezwyciężona kiedy stałam tu, bałam się i wtedy

Poczułam pustynię, która skradła marzenia z mojego serca.

Teraz staram się patrzeć przez łzy i przykro mi, że

Nadal mogę tylko próbować wierzyć, ponieważ ten płacz

Nauczył mnie, że czas śledzi moją duszę, chociaż

Muszę dorosnąć, aby ratować siebie przed utonięciem.