Mixtura dementiae (wiersz)
Patryk "Fantom" Królczyk
Pusta kartka – to tylko jestem w stanie dobrze napisać
Wyzbyty nawet lekkiej mgiełki szaleństwa
- Nullum magnum ingenium sine mixtura dementiae –
Jestem tak barwny jak tylko szary potrafi być pryzmat
Gdy natrafi na feerię grobów, na których rośnie młody las
Nawet metafora czy zwykły epitet wymyka się z rąk
Z rąk, co pieścić kobietę chcą tylko i tylko
Odrzucając pióro, zgniatając kartkę i wynosząc kosz za drzwi
By nie myśleć więcej o przekleństwie dwudziestu czterech cyfr
Lecz to na nic – jak ucieczka przed Wdową
Aksamitna pętla całuje czule
Podwieszona na saraceńskim sierpie
Czeka na nów albo i pełnię
By móc mocniej objąć tego co śpiąc
Oszczędza oddech za oddechem
https://znajnizszejwiezy.wordpress.com/2015/07/15/mixtura-dementiae/
przysłano:
12 kwietnia 2017
(historia)
przysłał
Patryk –
12 kwietnia 2017, 08:28
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
Z rąk, co pieścić kobietę chcą tylko i tylko
Odrzucają pióro, zgniatają kartkę i wynoszą kosz za drzwi
By nie myśleć więcej o przekleństwie dwudziestu czterech cyfr..."
?