bez pożegnania... (wiersz)

przyjacielu
jeszcze zagramy na strunach wspomnień
jeszcze z gitarą uśniesz u boku

a dzisiaj

słowa zapiszesz na pergaminie
z chmurnych obłoków

*

tak nagle
serce wyrwane z życia
sierpniowym cięciem
porannej ulewy

jak twoje słowa
spisane naprędce

(lecz wczoraj we śnie
zabrane to
co najcenniejsze)

i tak nagle
zabrakło czasu na wszystko
tak nagle
wybrałeś się w podróż w nieznane

i przypomniałeś brutalnie każdemu  
jak życie jest kruche
choć tak misternie
tkane

skruszałeś bracie
zostawiając pustkę
bez znaku że idziesz
gdzie będziesz
co dalej

jak mam zrozumieć
jak przyjąć do serca
że to już ostatnie nasze
pożegnanie

że więcej nie będzie
wypadów do lasu
i historii tych samych
wciąż opowiadanych

jak się pogodzić
gdy serce rozdarte
gdy życie skruszone
potargane
wiatrem

----

2016-08-02 edek j. unicki @czyimisoczami.pl