" RANKIEM SIĘ BUDZĘ" (wiersz)

RANEK , WITA MNIE Z UŚMIECHNIĘTĄ TWARZĄ SŁOŃCA...

TEN RANEK , TWORZY JAKIŚ - DZIWNY OPTYMIZM , KTÓRY DAJE MI POCZUĆ CIEPŁO...

WIECIE, KIEDY TAK SIĘ STAJE RANO , TO AŻ SERCE SIĘ BUDZI...

ALE  TRUDNO JEST WSTAĆ OT TAK , NAWET GDY SIĘ NIE CHMURZY...

TO CO ZOSTAŁO NAM DANE JUŻ DAWNO TEMU, PRZYNOSI I KORZYŚCI...

WSZAK , POWIEM WAM , ON I JA - TO PRAWDZIWI ARTYŚCI...

ŻADNA CHMURA , NIGDY NIE ZDOŁA ZABRAĆ NAM SŁOŃCA I NIEBA,

I TAK NAPRAWDĘ - TO  ŻADNYCH ŻYCIOWYCH CHMUR NAM NIE POTRZEBA...

ABY ZAKOŃCZYĆ OTO TEN WIERSZ , POWIEM WAM:

" GDY WITA MNIE SŁOŃCE CIEPŁE I DELIKATNE LAZUROWE NIEBO, AŻ CHCE SIĘ ŻYĆ " !