Dwa nurty (wiersz)

1) szept, myśli potok

szemra cichuteńko listowie

pragnę być trzmielem

rzek upojnych urodą

– nie śmiem być Bogiem

     2) idee mętne

     w kłach materializmu zaszczuci

     my, ludzie z wilków

     warczymy indolentnie

     – bo człowiek musi

1) to my, szperacze

runiczne zwiedzamy słów lęgnie

7_em parseków w przyszłość

po każde słowo - raczej

- i bardzo chętnie

     2) źli chimerycy

     chrobotem rzęzimy na ogół,

     wyznawcy krzyku

     jękliwi astmatycy

     – puszczamy w kroku

1) więcej umiaru

chcemy się uczyć moderacji,

półszept poetów

co się wylęgli z czaru

– i irytacji

     2) tylno-gardłowo

     warczeć będziemy coraz liczniej,

     są nas tysiące

     rzęzimy sczezłą mową,

     – spirytystycznie!

        --