Blulek (wiersz)

to jest wiersz lokowany na prawie

do wolności w oswajaniu

rzadko wchodził do środka

jak wtedy w duży mróz

pomiędzy nogami Julka anonsując

problemy z którymi kolędował

zawsze z podniesionym ogonem

przekazywanym coraz liczniejszemu potomstwu

wspólnik od wiosny wypasał podwórze dzielił się

upolowanym ptactwem i gryzoniami

nie parobek za dziesiąty snop albo michę

nawet półżywym dwudziestocentymetrowym

zaskrońcem dla niczym niezanadzonej

grzesznej przyjaciółki domu

ostatnią kąpiel wziął w jesiennej rosie i słońcu

zasłużył na pieniek do rąbania drzewa

pewnie i na państwowy pogrzeb

ale wtedy stać mnie było tylko

na znalezioną reklamówkę jakiejś księgarni