Symfonia fatamorgany (wiersz)

Kiedym doszedł
otrząsając się z piasków klepsydr
          i z dala od oczywistej mądrości faraona
blisko aż nad ściany fal
                            zrozumiałem że wszystkie drogi prowadzą

            Melodia
widzę oczy przewspaniale twoje na niebie
wiatr im uśmiechnięty powieki przymknął
ogniskiem
              w ciszy południe
              w górę mych myśli ciepło ulatuje

          pomyśl
              choćby kroplę dla spragnionych
obrażonych na morze w pustynnej wędrówce
i czy ważne którędy ta ścieżka
i kto ją nakreślił

musisz
proszę pamiętaj

              dni bywają niedokładne

niepojęte naczynie postawione tuż przy mnie
obce dla szkła moich oczu suchych
osamotnione w kolorowym życiu kwiatów
zagrzebanych młodo w przezroczystości


piękno
przytrafia się trumnom
a woda mętna po znudzonym czasie
czy chce wciąż dosięgnąć
rzeki
?


prawdę gdybym zawsze mógł rzec
muszelce ironicznie pięknej
nie znalazłbym ciebie

szumną tylko odpowiedź...