POPÓŁ (wiersz)
stoik
Umieram przykryty popołem zdarzeń
Popiół ten niby czarny całun
Pokrywa moje ciało i moją duszę
Umieram za życia w świecie marzeń
Ogień trawi mnie całego
I spalam się po mału
Ale nim spłonę doszczętnie
Muszę przekroczyć swą tożsamość.
Popiół ten niby czarny całun
Pokrywa moje ciało i moją duszę
Umieram za życia w świecie marzeń
Ogień trawi mnie całego
I spalam się po mału
Ale nim spłonę doszczętnie
Muszę przekroczyć swą tożsamość.
niczego sobie
13 głosów
przysłano:
29 maja 2000
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się