[16] Jak w niebie... (opowiadanie)

Popierdoliło go równo. Napisać coś, co będzie łatwe w realizacji jak kupienie biletu tramwajowego, albo szczanie w krzakach. Ambitny jest jak stado glizd i do błędu się nie przyzna. Taki ma charakter. A może wcale go nie ma...? Wcale to on nie ma pomysłu na kolejny ‘bestseller’. Będzie męczarnia jak mu nic do głowy nie przyjdzie. I jeszcze to odbicie w lustrze, na które musi patrzeć myjąc co rano zęby. Dobrze, że goli się raz na tydzień bo by zwariował patrząc się na swoją gębę dłużej niż pięć minut.

O czym to będzie? – słowa mejla przypomniały mu się w tym momencie. A skąd ma wiedzieć? Co to on Pytia? Albo cyganka? Zakończy się jak się zakończy i tyle. Nawet nie wie jak zacząć. Ma teraz inne problemy na głowie, niż odpisywanie na prawie miłosne mejle. Nie ma już dwunastu lat, żeby te wszystkie ochy i achy robiły na nim wrażenie. I tak mu jakiś ‘czesio’ wstawi na Wywrocie ‘fatalny’ nie pisząc komentarza. Małe zawistne skurwysynki. Przeprowadzkę ma na głowie, a nie walkę z przestępczością w sztuce. Bez kręgosłupów a ze skóry wychodzą. Aż strach pomyśleć co z nich wyrośnie. Obalać to on sobie może połówkę na parapetówie, ze szczęścia, że chociaż to jedno już za nim. A nie 'nowe’ kierunki... A, walić ich.

Pogłośnił telewizor. Poranne wiadomości odbijają się jak co dzień w łazienkowym lustrze. Ta, jasne, już wam wierzę popaprańcy. Czwartą władzę to ja mam w pracy. Kierownika Jasia. Kolejny łeb nabrzmiałego syfa ścięty Gillette Mach II. Ja pierdolę – zasyczał. Krew się leje z ryja a on ma się czuć winny śmierci irackich dzieci. Nie niszczył pól gąsienicami czołgów. Nie celował w nich z broni automatycznej, by po chwili, z uśmiechem na twarzy, rozdawać czekoladowe batony. Nie może już patrzeć jak nieustannie pokazują ‘jego’ winę. Jak tłumaczą, że to wszystko w słusznej sprawie. A chuj z wami. Z połowy Amerykanów zrobiliście kaleki, z drugiej spasionych makdonaldsów, a teraz pół Polski ma być odpowiedzialna za przypadkowe zbombardowanie wioski. Nie, no jakiś Eurosport bo zwariuje do reszty.

Fiśka! Chodź tu. Dawaj ryja. Co, kaganiec nie pasuje? Szczanko, sranko ino mig i do domu. Ty to masz dobrze. Do końca życia żreć dostaniesz i żaden ZUS nie jest ci potrzebny. Dawaj bo się spóźnię!

Ojciec czterdzieści lat był wojskowym. I spokój był. W pracy siedział za biurkiem, rysował jakieś mapy, tylko czasami jak wracał do domu rozpętywał swoją wojnę o niepoustawiane kapcie w przedpokoju. Ordnung muss sein. Ale tych teraz to już zupełnie pogięło. Jakiś Mortal Combat pieprzony. Poobstawiani komputerami, przyciskają tylko guziczki i jebudu w wiochę.

Nie wie pan czyj pies tak sra po klatce? - zagadnął sąsiad spod czwórki. Nie. Te gówna są większe od Fiśki, więc to nie ona. Guzik prawda. Wie czyj. Tych z trzeciego piętra. Rano to jak perszing zapierdziela po schodach, a gówno to mu ryjem wychodzi. Zapracowani ‘państwo’. Po co im ten pies jak nie mają dla niego czasu? Fiśka! Za blok. Czasu mam mało.

Enikita wysłała 200 ‘jurków’ więc na przeprowadzkę wystarczy. Jeszcze te kaucje i opłata w agencji. Będzie dobrze. Kuba jak zawsze pomoże. Kupił mu już ratanową ławę w stylu Fiśkowego wyrka i z czterech stów wyskoczył. Prześpi co najwyżej Sylwestra na dmuchanym materacu i tyle. Cholera, tylko ten kościół sto metrów od chałupy. Tu miał szpital z jakimś ostrym dyżurem i wyjące jak na ‘Rambo 5000’ karetki. A tam kościół. Tyle dobrego, że może do roboty przez te dzwony nie zaśpi. Kurcze, dawno nie był w kościele. Ostatnim, do którego zajrzał to katedra w Wiedniu była, jak na zarobek pojechał. A i ‘polski kościół’, bo przecież fajki gdzieś musiał kupować. Tak... Tu będzie miał pana Boga na wyciągnięcie ręki.

Kupa jak marzenie. Standardowe dwa balaski. Jeszcze tylko z powrotem dwa piętra w górę, na dół do samochodu i trzeba się trochę uspokoić, żeby spotkanie z Bogiem nie nastąpiło w drodze do pracy. Tego by nie chciał bo kto by się Fiśką zaopiekował, jak Kuba, oprócz tego we łbie, ma trzy koty. Jak najbardziej żywe i wypasione jak on sam. Że też nie może sobie czego innego hodować, albo zbierać koty takie maskotkowate bardziej. Co to nie srają, nie śmierdzą i można mieć tego miliony... Przecież nie powie mu wprost. Te, Kuba, przerzuć się na takie wypchane sianem, albo koralikami, albo czymkolwiek. Byleby to się nie ruszało i nie miauczało po chałupie.

Wsiadając do samochodu wymyślił co będzie robić wieczorem, żeby nie siedzieć przy kompie. Jemu to nie przeszkadzało, ale buntowała się szyja i oczy. Kurwa, że on na drutach nie potrafi dziergać ani szydełkować. A może kupi paski i będzie gwiazdki składał? Takie papierowe, co to kiedyś wieszało się na choince, zamiast chińskiego badziewia. Ręce będzie miał zajęte to i palenie ograniczy. Ciekawe, czy płuca się mniejszym kaszlem odwdzięczą? Kiedy narobi już tych gwiazdek ze dwie tony, to powiesi je sobie w nowym mieszkaniu, porozrzuca po pokoju i będzie się czuł jak w niebie.