Ostatecznie (wiersz)
norka
nic nie poznasz
tylko wiercisz dziurę w mózgu
gdzieś między piekłem a wojną
między którymś z klonów
straciłeś za dużo minut
zostały tylko psalmy
jak setka przed tobą
pełen strachu
piszesz mówisz krzyczysz
przez sen
nie możesz spać
niczego sobie
4 głosy
przysłano:
27 lutego 2008
(historia)
przysłał
norka –
27 lutego 2008, 16:50
autoryzował
ew –
28 lutego 2008, 18:49
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
Zresztą (przyznam się) to jest wynik braku pomysłu na tytuł :)