spacer (wiersz)

pcha się jesień przez okna, do góry.
autobusy rozwożą młodych jak z wojny. znowu mijam
kamienice na Sobieskiego, co z wiatrem upuszczają
swoje historie. kto złapie, ten ma. tworzy się, kreśli

miejski krajobraz. zamknięta biblioteka, rozsypują się liście.

wszystko się pięknie w sobie kończy. czasem tylko podnoszę głowę

i sprawdzam, czy to miasto bez ciebie jeszcze istnieje.