„Dziewczęta nie czeszcie się na noc, bo żeglarze się spóźniają" (wiersz)

nad krainą pogan paruje słońce wywołane z próżni zmęczenie
odprowadza polarne gwiazdy wzrokiem nie bez żalu intonując
pieśń jaką powtarzają w tych stronach niespieszne kondukty


dziewczęta pozwólcie swoim włosom spocząć niewiązanym
pozwólcie znaleźć nocą luźnym splotom drogi ku ramionom


ciało grzebie się u nas z troskliwością opowiadał mi gabriel
równą Bogom godzinę zanim deszcz znalazł nas ukrytych
w krainie pogan ostatni kogut przepowiadał właśnie świt
 
gabriel poprosił mnie wtedy żebym rozpuściła włosy
i nie miałam serca odmówić mu dnia 
w którym umarł