Pinokio ucieka (wiersz)

Morze betonu

za oknem mym

uciekam z domu

znikam już dziś

serce ze stali

a umysł z waty

jestem kukiełką

łączę dwa światy

bo jestem inny

niż wszyscy ludzie

choć jestem kukłą

posiadam duszę

i choć mam sznurki

jak marionetka

to jednak czuję

choć jestem z drewna

Pewnego dnia

zerwał się łańcuch

uciekłem z domu

wiedząc że warto

wbiegłem na górę

tym razem sam

czułem naturę

gdy byłem tam

i choć pioruny

wokół trzaskały

chociaż deszcz padał

a wichry wiały

to mózg był mózgiem

a serce sercem

wszystko zmieniłem

kiedy tam wbiegłem

Kiedyś i ty

także zrozumiesz

choć jak na razie

myśleć nie umiesz

chociaż masz sznurki

jak marionetka

to też masz duszę

choć jesteś z drewna

staniesz przeciwko

marionetkarzom

zerwane sznury

wolność ci dadzą

wtedy ty także

wbiegniesz na górę

i razem ze mną

poczujesz naturę