Literatura

zaloguj

opublikuj

szukaj

Lęk personifikuje (wiersz)

fisza:)

oplątuje pomału

wbija szpony w delikatne ciało

pnie drzew zdają się krzyczeć,

arogancko uśmiechać

długimi rękami dotykają

najgłębszych zakamarków ciała

chcąc zadusić ostatnią iskrę życia

korzenie zdają się unosić

jakby chciały zamieść wszystkie liście

a tak naprawdę chcą musnąć

twoją twarz

szelest unosi się jak mgła

przez którą nic nie widać

ogłusza

chce zgnieść

lęk czymże jest jeśli nie tylko

wytworem wyobraźni

czym jest jeśli nie personifikacją?

dobry 4 głosy

Dodaj do ulubionych

Tweetnij

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się

Kasia Czyżewska 4 listopada 2009, 12:01

zgłoś

hymm... nie jestem przekonana, czy takie wprost ukazanie sprzeczności - specyfiki życia - bezboleśnie a jednak boli - działa. takie wnioski chyba trzeba jakoś sprytniej zasugerować.
wyliczasz. leków każdy ma pod dostatkiem i ich wyliczenie nie koniecznie zainteresuje odbiorcę. może zastanów się nad ciekawym opisem konkretnego?
podoba mi się - w obliczu oplątywania( szyi?)

pnie drzew zdają się krzyczeć,

arogancko uśmiechać

fisza:) 4 listopada 2009, 14:23

zgłoś

Dziękuję Kasiu postaram się zaprowadzić zmiany.

fisza:) 4 listopada 2009, 14:27

zgłoś

Dziękuję Kasiu za uwagi. Czy to znaczy że niektóre porównania mam usunąć? Jeśli dobrze to zrozumiałam to powiedz a tak zrobię. Pozdrawiam

Kasia Czyżewska 4 listopada 2009, 17:49

zgłoś

nie idzie o usuwanie po wskazaniu fiszo. chodzi o większe zastanowienie przy kolejnych tekstach. Twoje pisanie będzie ewoluować... spokojnie. pisz.

fisza:) 4 listopada 2009, 18:18

zgłoś

Dobrze Kasia.

anastazja 4 listopada 2009, 22:33

zgłoś

szelest jak mgła..." fajne.

fisza:) 5 listopada 2009, 08:02

zgłoś

Dziękuję Pani Anastazjo.

kamil kwidziński 5 listopada 2009, 16:17

zgłoś

,,jest taki straszny: - jaki straszny? Unikaj tego typu pustych sformułowań, zwłaszcza na początku tekstu. Tak samo nie kumuluj w tekście ,,jakby..." ,,zdają się".

Korzenie zdają się unosić - korzenie unoszą się.

Pozdrawiam i życzę powodzenia.

fisza:) 5 listopada 2009, 17:36

zgłoś

Cenne wskazówki. Dziękuję Wam.

Dominika Ciechanowicz 7 listopada 2009, 22:01

zgłoś

a ja to bym tę pierwszą linijkę skasowała i zaczęła od "oplątuje pomału" - będzie mocniej.
bardzo mi się podobają te pnie i ich aroganckie uśmiechy.

Grzegorz Iwan 9 listopada 2009, 20:10

zgłoś

A mi bardzo się podoba

fisza:) 9 listopada 2009, 20:18

zgłoś

Dziękuję.

oli 11 listopada 2009, 16:11

zgłoś

zdawać się, unosić, jak-jakby... ciągłe powtórzenia, przez które tekst staje się nudny, jednostajny, a to rozprasza uwagę, odciąga ją od sensu wiersza.

przysłano: 3 listopada 2009 (historia)

Inne teksty autora

Kochankowie...
fisza:)

M.
fisza:)

N.
fisza:)

głuchy krzyk
fisza:)

Uratowała mnie Nadzieja
fisza:)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Lęk personifikuje (wiersz)

fisza:)

Inne teksty autora

Zgłoś obraźliwą treść