dostrojenie (wiersz)

K-16

wychodzę

z wieszaka w szafie

zerka

patrzy

płaszczyk o imieniu ja

jakoś za ciepło

za sucho

nic się nie zgadza

wychodzę znów

znów łypie

a spokój zdradza mnie

z poczuciem winy

ale za zimno

za mokro

i znów się nie zgadza

wracam

spokój i zmęczenie

kołyszą powiekami

jak wiatr

pełznie przez otwarte okno

jestem sama

nie patrz już

ciii

znalazłam dla ciebie

trochę czasu

Dodaj do ulubionych

Tweetnij

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się

Justyna D. Barańska 25 sierpnia 2010, 11:15

zgłoś

takie to trochę bez sensu i strasznie skrótowo: włożyłam płaszczyk, wyszłam, wróciłam i znalazłam czas dla ciebie. po drugie, to strasznie smutne, że "ja" trzeba szukać w płaszczyku, bo przecież "ja" powinno być w środku. a tutaj wychodzi chorągiewka. do tego egoistyczna, bo musi najpierw siebie zadowolić, a potem dopiero znajduje czas dla "ciebie", choć "ciebie" nie musi oznaczać drugiej osoby, tylko "ja" bez płaszczyka. to by miało wtedy sens, tylko nie w takiej formie.

Jacek 30 sierpnia 2010, 10:01

zgłoś

Rzeczywiście brzmi paradoksalnie.

przysłano: 24 sierpnia 2010 (historia)

Inne teksty autora

zbrodnia doskonała
K-16

***
K-16

pstryk
K-16

tutaj jestem
K-16

***
K-16

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

dostrojenie (wiersz)

K-16

Inne teksty autora

Zgłoś obraźliwą treść