Dum spiro, spero (wiersz)

Bez przecinka w tytule - łacińska sentencja nie ma w oryginale tam interpunkcji.

Niezły tekst, ale bez szczególnego szału. Wycisza, lecz nie skupia uwagi.

Z tym przecinkiem nie jestem pewny. Nie znam się na interpunkcji w łacinie, ale wyszukiwarka w większości wyników pokazuje,albo przecinek, albo spacje. W tytue jeśli przetłumaczyć na polski również wypada przecinek.

Tak, w tłumaczeniu jest wymagany.

Zamysł był prosty, na ile wyszedł czekam na opinię:
1. Kilka zdań o nadziei
2. Ścieżka słowa bez opowiedzenia konkretnej historii, ale otwierająca przed odbiorcą spore możliwości do podstawienia kilku własnych interpretacji.
3. Nietypowe przedstawienie mojego aforyzmu, które może być również choć nie musi mottem:
"Kiedy przychodzi świadomość, odchodzi nadzieja"

W łacińskiej sentencji bez przecinka, Tomku.

Co do samego tekstu... kurcze, nie zaskakuje mnie niczym, ale jest bardzo poprawny. Trudno powiedzieć, dlaczego tak jest - może to kwestia tematu... nie wiem. Nie odnajduję tu żadnego elementu, który zabija, a poezja ma zabijać stan obecny, ma się wdzierać w głowę na tyle, żeby móc się tam wyryć i zostawić jakąś bliznę. Mimo to, jestem na "tak". Małe, ale jednak.

Jacku miło Cię czytać. Fajnie, że się wypowiedziałeś. Brakowało mi ostatnio Twoich opinii, zawsze wyważonych i skłaniających do pracowania nad warsztatem. Patrząc teraz z perspektywy kilku tygodni i od napisania sam również czuję pewien niedosyt. Podejmowanie poważnych tematów w wierszach, jeszcze rzadko mi wychodzi. Wolę jednak w miniaturach zabawę formą i słowem jak tutaj:
literatura.wywrota.pl/30899_komisarz_na_przeskoczn…

No, zwykle wracają. Dla mnie to zapis uporu, pewnej stałości, być może jakiejś ludzkiej predestynacji, a może zaślepienia? Zdrowa tkanka mózgu świadczy o świadomości, a jednak piszesz "jeszcze", bo jest coś niszczącego w uzależnieniach, szczególnie od ludzi (miłości, przyjaźni, nienawiści). I często jest odchodzenie w obawie przed zaangażowaniem. Podoba się.