na chwilę przed tobą (wiersz)

a nie powinno być nie ma? bo nie wiem czy to specjalnie

powinno:)

krzyczeć zamkniętymi powiekami? no proszę koleżanki, co też koleżanka?! ;)
pookrawałbym go, troszku za dużo dopowiedzeń, plus za klimat.

trochę pomieszałaś doznania, Figa. albo czegoś za dużo, albo nie tak poukładane. lawirujesz między słowami, które plączą znaczenia i to mi burzy czytanie. jest tu wiele mocy, ale jest coś co wytąca z czytania, chyba własnie jakieś poplątanie z pomieszaniem.

"wszystko trzymam w wierszu chociaż wolałbyś pod kontrolą." - do tego momentu podoba mi się każda myśl; szczególnie te chwile milczenia, zanim zaczyna się ważną rozmowę, mazanie nowego świata na papierze. No wszystko.
Ale od wspomnianego momentu zaczynają się schody. W samym cytowanym nagle brzydko zmieniasz podmioty, robi się koślawo, lecisz w ogólniki (ludzie, którzy nic nie widzą - sprecyzuj im! daj im niewidzące oczy, określ ich!). Potem zupełnie bez kontekstu gryzienie małych dzieci i nieszczęsne scrabble, które nijak nie wynikają z gdzieś wcześniej. Chodzi mi o to, że nie masz wcześniej ani elementu gry, ani rywalizacji, ani układanki, przez co scrabble bardzo mocno z wiersza wybijają.
Więc moja ocena jest 50/50.

Tu nie chodzi o rywalizację, ale o kontrast, bo osoba z którą podmiot chce porozmawiać nie żyje, albo jest niewidzialna. Ludzie nic nie widzą - Ciebie nie widzą. Dlatego na początku mówi podmiot, że dziś, a potem, że adresat opowie jutro, bo jest noc. Spotkanie, można powiedzieć modlitwa, w której po prostu - rodzinnie czy po przyjacielsku pograją w scrable, jakby nic ich nie dzieliło. O to mi chodziło.
Myślę, że po prostu źle to sprecyzowałam, zaraz wiersz dopracuję:)

To dopracuj, bo tak jak wyjaśniłaś to wiele rozjaśniło, warto to uporządkować. :)

Ja się cieszę, że przepracowałaś ten tekst, bo wcześniej to mi się tak średnio widział. Teraz jest bardziej hm... przejrzyście, stonowanie. Chociaż wcale nie potrafiłabym powiedzieć, co zmieniłaś.
Widzę ten twój tekst zupełnie inaczej niż ty. Kredka nakierowała mnie na transów, w nich przecież tak jakby występują dwie osoby, dwie płci i do którejś dążą. Może ta granica, która dawniej kreślona była kredką do oczu, została przekroczona operacją czy czymś takim. Dlatego ten on już nie istnieje, teraz jest ona i ona jedyna ma z nim jeszcze jakiś kontakt. Śmierć ma różne oblicza.

Tak, śmierć ma różne oblicza. za życia kilka razy można się ze śmiercią spotkać, nie tylko na cmentarzu. Dlatego interpretację zostawiam czytającym, moja jest z dedykacją.