Literatura

o dziurze (przyśpiewka prymitywistki) (wiersz)

Evit-ka

 

z dziurą wypaloną w sercu
nikt nie biega po kobiercu
ułożonym z wonnych kwiatów
ścieżką wprost do poematu

w tym – dość miałkim – stanie ducha
dobrych rad również nie słucha
raczej go – zdjęci przekorą
diabli biorą -

by na skraju leśnej drogi
rozumowi łamał nogi
burzę czyniąc w siwej głowie -
jak to człowiek

no bo kiedy w sercu dziura
intelektem nic nie wskórasz -
i lektura mądrych bajek
- choćby mogła – nic nie daje

tutaj nie w dywanach kwiaty
nie genialne doktoraty -
tu wyje na cały głos
rozwydrzony ludzki los
„o dziurze” (przyśpiewka prymitywistki)  z dziurą wypaloną w sercu nikt nie biega po kobiercu ułożonym z wonnych kwiatów ścieżką wprost do poematu  w tym – dość miałkim – stanie ducha dobrych rad również nie słucha raczej go – zdjęci przekorą diabli biorą -  by na skraju leśnej drogi rozumowi łamał nogi burzę czyniąc w siwej głowie - jak to człowiek  no bo kiedy w sercu dziura intelektem nic nie wskórasz - i lektura mądrych bajek - choćby mogła – nic nie daje  tutaj nie w dywanach kwiaty nie genialne doktoraty - tu wyje na cały głos rozwydrzony ludzki los

 


wyśmienity 2 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
abojawiem 24 listopada 2012, 14:54
lepiej nie można; inaczej, owszem, ale po co
przysłano: 24 listopada 2012 (historia)

Inne teksty autora

więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca