Żono moja (wiersz)

Dobrze, że  jesteś moja jedyna
I cenię  ciebie jako mężczyzna
Zwierzyć się tobie, pobyć razem
I tęsknić za tobą, gdy dzień już wstaje.

Mam ciebie zawsze na dobre dni
Ale też jesteś, gdy pełno chwil złych.

I cenię w tobie to szalenie

Że nie opuszczasz mnie w potrzebie.

Tak bardzo cenny jest mi twój uśmiech
Gdy mnie przeszywa chwilowy smutek.
Tak, potrzebuję twojej uwagi
Gdy się poczuje zamknięty i słaby.

Twój dotyk rozprasza moje obawy
Wtedy, gdy myślę, że nie dam rady.
Przycupniesz przy mnie, gdy głowa boli
I ... świat się robi  całkiem różowy.

I nawet, gdy innym brak cierpliwości
Ty nieustannie ratujesz me kości.
Obiadem w południe mnie podejmujesz
I miłych słówek też nie żałujesz.

I cudne  rozmowy ze mną prowadzisz

Każdego wieczoru a czasem z rana

Jakże to słodka dla mnie pożywka

Dla mego myślenia i odczuwania.

A wszystkie rady, które słyszymy 
Z Bożą pomocą "na mur"  wdrożymy
Bo jesteś ze mną przy moim boku
I chętnie  zabiegasz o Boży pokój.