ja proszę państwa umarłem (opowiadanie)

Chwilę później pierwszy raz się zajebałem. Skoczyłem z bloku, film mi się urwał gdzieś w okolicach drugiego piętra. Na nowo zacząłem kojarzyć po godzinie i tylko mgła pulsowała mi w krtani. Pamiętam jak leżałem w czarnym worku, jak folia marszczyła się przy każdym oddechu i kradła mi powietrze. Duszno mi się zrobiło, zemdlałem. Do końca wybudziłem się dopiero w kostnicy, po trzech dniach. Jakieś bladoniebieskie światło i jebało trupem. Mówię sobie: wypierdalam z tej meliny, i dzida w pizdu. Biegłem przez miasto bez ubrania, ze złamaną ręką i rozprutym brzuchem. W domu padłem na podłogę i nie mogłem się ruszać. Matka wyciągnęła z szafy maszynę i ładnie zszyła mi ten brzuch, upchała flaki do środka. Szybko poszło, większy problem był z ręką. Koło sześciu godzin się męczyliśmy, trzeba było kości papierem ściernym potraktować, jebać się z butaprenem, super glutem i wikolem. Potem ten napój, cytrynowy, matka we mnie wmusiła. W telewizji widzieliśmy, ożywi nawet trupa, bardzo fajnie, bardzo dobrze że był w domu. I jeszcze złoty sztach, z lufki brata, tchnąłem życie w swoje nozdrza.

Ojciec mnie opierdolił, za szmaty zaprowadził do kuchni. I pokazał mi lodówkę, na drzwiczkach wisiał jakiś świstek, regulamin domu. Za takie jazdy jest tydzień szlabanu i głodówka przez cały czas. Co on ma ze mną zrobić, się pytał i bił mnie po twarzy, po brzuchu. Same kłopoty przez to, trzeba się tłumaczyć w urzędach, po chuju fest syfu narobiłem. Potem poszedł się ogolić.