Szumi w gaju brzezina (wiersz klasyka)

Szumi w gaju brzezina,

Bo inaczej nie może -

Wiatr gałązki jej zgina,

Musi szumieć nieboże.



Wzdycha w gaju dziewczyna,

Mimo woli łzy cieką -

Bo miłego wspomina,

Co jest od niej daleko.



Gdy nadejdzie już zima,

Brzoza liści pozbędzie,

Wszystkie wichry wytrzyma

I już szumieć nie będzie.



Gdy nadejdzie już zima,

Dziewczę wspomni miłego

I smutnymi oczyma...

Zacznie szukać drugiego.