Łodzie bez wioseł (wiersz klasyka)

O tej porze akacjowe strąki

spadają i płyną z wiatrem,

jak łódki na morzu rozłąki...



Bez trwogi unosić się dają

Podmuchom jesiennej burzy...

- jak one, wierzyć musimy

w celowość naszych podróży;

w ten wiatr, co nas targa i ciągnie,

i w przyszły obraz osiągnięć,

akacjowym podobny rajom...