Tak bosko rzucać na wiatr swoje słowa - Kazimierz Wierzyński (wiersz klasyka)

Tak bosko rzucać na wiatr swoje słowa.

Być pomylonym wśród końców i granic,

Gubić się ciągle i szukać od nowa

I komukolwiek dawać wszystko za nic.

Brać pierwszych lepszych pod rękę serdecznie

Leżeć na słońcu, jak nicpoń, ladaco,

Dziwić i cieszyć się wciąż niedorzecznie,

Nie wiedzieć kiedy, co, jak i na co.