Droga zwana życiem

ew

tytuł jak "rybka zwana wandą " , ale po tytule jest co poczytać , spalenie stokrotek najbardziej mnie przekonuje :)

Hekate

Pierwsza strofa z ciekawym paradoksem. Bezczelne trupu brzmią z lekka komicznie, drażnią mnie też imiesłowy.

Mgliste jakieś, mam wrażenie, jakby autora przerosły symbole.

Hekate

trupy, przepraszam za literówkę - swoją drogą trupu, to już w ogóle szczyt komizmu ;)

Łukasz M.

nie umiem wymyslac tytulow wiec ekhm... stwierdzilem ze lepsze cokolwiek niz nic i to chyba blad.
Co do tych trupow bezczelnie lezacych to mi chodzilo o zycie "po trupach do celu" takie troche zagmatwane to i ukryte ale mysle ze do zinterpretowania. Zreszta i tak kazdy interpretuje wszystko na wlasny sposob. ;]

JulJusz

Wszystko OK, wszystko OK, do mnie również przemawiają owe "stokrotki/ spalone w odwecie", ale... to niebo.
Ostatnia strofa nasuwa mi na myśl jakieś jezioro, staw, las, noc, te gwiazdy w odbiciu tafli jeziora...nieee, no kiczem mi to zalatuje:P

iga

podoba podoba podoba sie!

Łukasz M.

Hmm... to niebo to moja parafraza tekstu znalezionego w sadze wiedzminskiej pana sapkowskiego... coz widze ze nikt nie czytal. A szkoda. ;]

Anonimowy Użytkownik

Jest dobry ten wiersz.Bardzo mi się podoba.pozdrawiam