rozbijasz mnie precyzyjnie
na tysiąc kawałeczków
młotem swojej wyobraźni

sklejasz w mozaikę
taką jak trzeba
taką jak lubisz

sprawne dłuto twojego marzenia
rysy moje nie moje
układa i modeluje

według kanonu
takiego jak trzeba
takiego jak lubisz

kuj lód mój
póki gorący
a może stanę kiedyś przed tobą
bez odrobiny siebie
taka jak trzeba
taka jak lubisz
pigmalionie