utracona dziecięca naiwność
racjonalne spojrzenie na świat
nie mam już marzeń.
świat pieniędzy i popularności
wciągnął mnie bezpowrotnie
nie mam już marzeń.
myśli poniewierane
przestawiane z kąta w kąt
nie mam już marzeń.
o podróżach do odległych krajów
o zostaniu bohaterem
nie mam już marzeń.
może kiedyś się pojawią
już nienaturalne i nie wieczne
nie będą życiowym priorytetem
chcę marzyć by istnieć
w zawiłościach tego świata.
A wiersz... no niestety banalny.
no niestety.
jak wyzej.