*** (wiersz)
szatnia
napisany w listopadzie 2006
po przykrym zawodzie miłosnym...
jak zwykle - nieszczęśliwa miłość
największym natchnieniem.
Pościel wzniosła bunt
krzesło zrywa z siebie skórę
Na śmietniku piękny zapach kocich
ciał.
Zdjęcia śmierdzą wspomnieniami
jej ręcznik śmieje się jeszcze w łazience
Na wakacje pojadę
chyba do Alp
bo boję się zmian
nie
opuszczaj
mnie...
wyśmienity
6 głosów
Usunięto 1 komentarz
przysłano:
9 stycznia 2008
(historia)
przysłał
szatnia –
9 stycznia 2008, 21:39
autoryzował
Marek Dunat –
10 stycznia 2008, 15:50
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
krzesło zrywa z siebie skórę
Na śmietniku piękny zapach kocich
ciał.
Zdjęcia śmierdzą wspomnieniami
jej ręcznik śmieje się jeszcze w łazience
Na wakacje pojadę
chyba do Alp
bo boje się zmian
nie
opuszczaj
mnie...
Przepraszam, że sobie skurczyłam, ale tak wydaje mi się przystępniejszy. :)
(zwróć uwagę na ę i ą)
I zgodzę się że treść bardzo ciekawa. :) Ładny, podoba mi się.
chyba do Alp
bo boję się zmian" - tylko to, cała reszta to powtarzalność, argumenty wyciągane z otoczenia ciągle te same.
chociaż jeszcze kocim ciałom zwracam honor, chyba pierwszy raz czytam kota jako ciało.
ale zakończenie niedobre, banalne, wyświechtane, i zdjęcia i ręcznik też.
generalnie debiut niezły, witaj na wywrocie, czekamy na jeszcze.
tylko popraw błędy.
zwięźle i na temat
ogólny smród istnienia