sól

Kuba Nowakowski

  

siedem darów miał Jasio

siedem mówię wam

ten pierwszy by otwierać serca

wytrychem słowa „żyj"

ten drugi by krew po frontach

zbierać i matkom odsyłać

trzeci dar miał po ojcu

plecy dla prawdy nadstawiać

ten czwarty jak opłatek w ustach

rozpływał się w miłości

gdy tylko jej dotknął

by w piątym darze

oddać po stokroć

szósty dar by dmuchać na zimne

serca konających w niewierze

a siódmy...

spoczywał tam

gdzie ucho wasze i oko

prawdziwie poznają

Kuba Nowakowski
Kuba Nowakowski
Wiersz · 30 maja 2008
anonim
  • anonim
    MadaM
    balladowo i bajkowo, ładnie

    · Zgłoś · 16 lat
  • estel
    potrafisz ciepło i mądrze opowieść posnuć. zupełnie jestem szczęśliwa po przeczytaniu powyższego.

    · Zgłoś · 16 lat
  • Kuba Nowakowski
    dziękuję Estel, merci MadaM

    · Zgłoś · 16 lat
  • Marek Dunat
    wyliczankowo, mimo to rzeczywiście bajecznie . bywało u Ciebie dużo gorzej, ale też może być sporo lepiej . :)

    · Zgłoś · 16 lat
  • Andrzej Talarek
    Nie są to dary Ducha Świętego, zaiste, chociaż ich także było siedem, dar mądrości, rozumu, umiejętności,rady męstwa, pobożności i dar bojaźni Bożej.
    Zawsze jednak można próbować tworzyć nowe i nimi obdzielać.
    Pozdrawiam

    · Zgłoś · 16 lat
  • Kuba Nowakowski
    Rzeczywiście Andrzeju nie są to te główne dary Ducha Świętego, ale On jest przecież bardzo chojny i obdarowuje jak chce i wiele ma "w zanadrzu".

    · Zgłoś · 16 lat
  • Andrzej Talarek
    Masz rację. Szczególnie dar pisania poezji od Ducha Świętego pochodzi, przynajmniej ja w to wierzę.
    Pozdrawiam Cię.

    · Zgłoś · 16 lat
  • Agnieszka Urbanowicz
    tak mi się spodobała ta bajka o Jasiu i jego darach... dawno pisane, ale musiałam ślad poczytania zostawiać:)

    · Zgłoś · 13 lat