poeto przemów (wiersz)

poeto przemów

ochryple i niemęsko

bardziej lirycznie będzie umrzeć za wers

z pożółkłym tomem zejść z piedestału

nie jestem che by mnie nosić na koszulkach i plakietkach

nie zaklnę nigdy exegi monumentum

przeniosę tylko zlepek metafor i glin

nietrwały domek z sylab zdań i wyrażeń

spadnie mi na głowę

linczując usilną zwykłość

nienawidzę więcej

mam dobry wzrok

wydłubcie mi oczy

by odwrażliwić moje patrzenie na świat zabijcie

lirykę w tramwaju kocie gównie

jestem człowiekiem

mam poezję

dwie lewe nerki

i wszystek umrę

poeto zamilcz