MY! - wspólnota, zbiorowa tożsamość, świadomość i nieświadomość, w kontraście do indywidualności, pojedynczości, samotności, ... (wiersz)

MY! - wspólnota, zbiorowa tożsamość, świadomość i nieświadomość, w kontraście do indywidualności, pojedynczości, samotności, .....

A JEDNAK DO NASZYCH TWARZY ŚWIAT SIĘ UŚMIECHA

A jednak... z nas dwojga rodzi się pociecha,

A jednak każdy z nas ma towarzysza...

A jednak gdzie nie spojrzeć...CISZA.....

I choć w tej ciszy świat swój składamy....

Powoli i te gwiazdy, które już spadły żegnamy,

Nie wiemy, kiedy nowe zejdzie słońce....

Nie wiemy, kiedy, i czy letnie dni będą gorące...

Świat tajemnicą jest nazwany,

Lecz na nią, nikt inny, a MY się składamy!!!

Zbiorowość,

tak wiele można by nas dziś zliczyć,

tak wiele można by nas do siebie zbliżyć,

tworzymy zbiór zasad, prawd i przekonań,

zbiór porażek, wzlotów i wspólnych dokonań,

i każdy swoją TOŻSAMOŚĆ mamy zachowaną,

choć jedną barwę w tym obiegu mamy nadaną,

choć każdy ma swój kolor natury,

każdy żyje na świecie, każdy sięga wyżej niż chmury...

Świadomość nasza jest w sercach ukryta,

Odsłona nadchodzi, gdy miłość wyryta,

Gdy dobro zapuka w czerwone wrota,

Gdy błyśnie czar odsłoniętego wrota,

Świadomość nasza z nieświadomością się miesza...

A delikatny uśmiech każdego pociesza....

Bo jednak leczysz świadomym uśmiechem,

Leczysz kolorem, leczysz oddechem....

Nieświadome pozostaje dobro twoje,

Byś mógł zawsze wzbudzać pogodne nastroje...

I choć samotność wynika i z tego,

Że indywidualność cechuje każdego,

Każdy jest jedną, jedyną jednostką

Każdy jest jedną, jedyną ciekawostką

A CHODZI ZAWSZE O ODKRYCIE...

CIEBIE...MNIE....BO NA NAS SKŁADA SIĘ ŻYCIE!