*** (wiersz)

           czekam i patrze na świat zamkniętymi oczami

bez smutku staram się kroczyć przez bezimienne ścieżki

już nie widzę początku
koniec niknie za horyzontem

i pośród chaosu, pośród otchłani

          nie jestem tu sama
          ktoś jeszcze, za moimi plecami szepta
          najciszej, jak tylko może

bym tylko ja usłyszała jego słowa

by nikt wiecej nie poczuł się tak, jak ja teraz

obracam się i staram zobaczyć jego oczy

rozpoznać twarz, zapach

odwracam głowę

spod parawanu włosów nie widzę nikogo... 
i choć czuję obecność

           to tylko sen