jestem, będę

podaj łapę życie splugawione

pozwól że poprawię ci wizerunek publiczny

moje biedne drżące trzysta dziewięćdziesiąt pięć

miesięcy walki z zakusami serca

zapach tuszu na ściągawce

i piekąca pręga po metrowej linijce

kwietniowe wagary tylko we dwoje

i zawrót głowy od smaku jej śliny

ściernisko i nakłute nań czerwone słońce

była wieloma i żadną

a jednak była

kazanie o pieniążku w pysku ryby

i ryby niespodziewane znalezienie

potem już tylko spacer po wodzie

i przyjęta na wiarę obecność

jesteś kolorowym paciorkiem

na mojej pogańskiej dłoni

będziesz białą chustką wołania

o przebaczenie na sądzie dni