senność (wiersz)

super, ale ja to ja więc mam ale jedno- w ostatniej pozbyłbym się "o nas". wszyscy mnie biją za stosowanie zbędnych zaimków w tekstach (bo nie śmiem ich nazywać wierszami), więc i mnie samego zaczyna to razić.

całkowicie utożsamiam się ze strofą numer 3, bo nie pierwsza i nie ostatnia taka "podróż" przede mną.

ps, ja też marzę sobie, że jesteśmy w siódmym niebie, ale poza marzeniami nic mi nie zostało. cóż, chyba trza czekać, prawda?

to miłego. i sory, że tak tu o sobie, ale chyba musiałem...

Bardzo przeciętnie, ale cały czas w górę. Najbardziej chyba razi brak świeżego spojrzenia na rzeczywistość i przesadne próby wgłębienia się w "prawdę". Poza tym - "mrok nienawiści istnienia"... brrr.

Nie masz co przepraszać Krystek, twoje "ale," zawsze mają jakiś cel. dzięki :]

Boję się mojego świeżego spojrzenia na rzeczywistość, troszka... Bo by wyszło jakieś anarchistyczno- kapitalistyczne pomieszanie, i kilku kosmitów też by się znalazło. :P
Jakoś się może zmotywuję, np. będę piła mniej mleka i przesadność zniknie, myślę.

Cud-dieta na pisanie? ;) Kosmici? Coraz mniej potrafię się komunikować z ludźmi. :P

Nie dieta na odstresowanie xD przy okazji białkowa. <myśli>
Mi też jest ciężko, ale jak widać, sami nie jesteśmy. :P

takie nijakie... no cóż może to po prostu nie mój klimat, w każdym razie nie trafia do mnie zupełnie.

Marszyński, ta Twoja przesada się nazywa kobiecość. Ubóstwiam Cię, Figa.

Ciekawa interpretacja, S. Ja zawsze uważałem, że kobiety mają skłonność do wyolbrzymiania. ;)
Chociażby feministki. Albo inne tego typu rzeczy. Tyle, że tego - tu w wierszu - nie ma na szczęście, jest jeno ta charakterystyczna manieryczność dążenia do zrozumienia absolutu. Czyż nie Hegel powiadał, że "dla każdego nieuprzedzonego umysłu (...) Prawda pozostanie zawsze wielkim słowem, na którego dźwięk serce zaczyna bić mocniej." No, chyba że używamy pojęcia prawdy w kontekście innym, niż zbioru zdań prawdziwych. W wierszu "senność" ów kontekst wydaje mi się dość jasny.

Cudo!!!!

"manieryczność dążenia do zrozumienia absolutu"? Nie sądzę, żeby to była manieryczność. Raczej spontaniczna inicjatywa bystrego umysłu.

bystry to wielkie słowo, chyba za wielkie jak na mój mały móżdżek ^
będzie coś nie banalnego, specjalnie dla ciebie Marszyński, postaram się :D

bardzo słabe rozwiązania: "nierozłączne narządy zmysłu", "nienawiść istnienia", "chora pustka", a "autonomia" i "tolerancja" wydają mi się wprowadzone na siłę. najlepiej brzmisz we fragmentach, w których opisujesz i nie silisz się na grubą metaforykę. serdeczności.