Moja Jerozolima (wiersz)

Opisując miejsca poniekąd zewnętrzne , opisujemy miasta , które nosimy w sobie...
Czasem mamy ochotę je spalić, a czasem oswoić...

Miało być "niczego sobie", źle mi się kliknęło.

ciekawy wiersz i myśli, pozdrawiam

Zbyt słupkowo wersyfikacyjnie.

Mojan? Czy moja?

ciekawe myśli, ale owo "mojan' również budzi wątpliwość. hm i zastanawiam się czy wyjście z tytułu jerozolimą jest potrzebne gdy puenta wprowadza tam gdzie trzeba...Pozdrawiam

cysterny jak cystersi, ale ich chyba nie było w Jerozolimie, z tym miastem związanie byli templariusze, prawda? chociaż nie wiem czy nie mieli czego wspólnego z regułami cystersów, już nie pamiętam. w każdym razie, jak czytałam i doszłam do tych cystern, to pomyślałam, ze fajnie by było zakamuflować pewne podstawy ;)

w zasadzie to nie mam tym razem uwag, poza poparcie sugestii Arka w kwestii tytułu. rzeczywiście lepiej jak Jerozolima wypływa z samej puenty, niż zdradza się w tytule.

młodość ucieka stąd
gdzie biały proszek szklanych wieżowców
pozostawiając po sobie zakurzone ślady
posiniaczonego dzieciństwa - najlepszy fragment.
wręcz idealny.

Drodzy...! Przepraszam...! oczywiście, że "moja", mój błąd..., przepraszam... Tak to jest jak nie masz w domu Internetu i korzystasz z miejsc powszechnie dostepnych, gdy na czas wszystko...

Wy tu wszyscy jak jeden KWA i jedna rodzina. Opiekunowie słuchają autorów! hi, hi, ale checaśnie sięzrobiwszy. Nie ma na co patrzeć............................

bo co to za wiersz??

Właściwie, to chyba nawet nie ma sensu odnosić się do tego wpisu prababci...
Opada mi wszystko po prostu....

Marzenko, jako kobieta kobiecie, powiedziałabym ci co lepiej trzymać, żeby nie opadło ;D

Gorzej jak mężczyźnie opada...

Dobra, to może ja sie wycofuję:)

Nie rozumiem nadużycia "enterów". Wg mnie nadużyłeś dopełniaczowych metafor: "cysterny potu", "tony nudy", "biały proszek wieżowców"...